پاتوق پرتقالی

امیر سرتیپ دوم خلبان عبدالکریم عصاره از دلاوران گردان ۱۱ شناسایی بود؛ تصورش هم سخت است که بدون هیچ وسیله دفاعی و دریغ از یک تیر، به سمت دشمن حرکت و از سد پدافند آنها عبور کردن.

            

 به دنبال تماسی تلفنی خبردار شدم که یکی از خلبانان پیشکسوت ایرانی و دزفولی که البته در این سال‌ها ریاست فرودگاه دزفول را نیز عهده دار بود، دار فانی را وداع گفته و به دیار باقی شتافته است، روحش شاد.

آری، سخن از سرتیپ خلبانی است که دلاور‌ی‌ها و پروازهایش در طول هشت سال دفاع مقدس هرگز فراموش نمی‌شود؛ وی از بچه‌ها و نیروهای دوست داشتنی دزفول بود و دلش همواره برای نظام اسلامی و کار برای شهر دزفول می‌تپید.

نبرد درنقطه صفر مرزی سومار

برداشتی مستند از کتاب اردگاه نوشته آزاده جانباز میکاییل احمدزاده 

در آخرین روزهای جنگ تحمیلی دشمن با همکاری منافقین خلق عملیات گسترده ای علیه نیروهای ایرانی انجام داده بودند چندین کیلومتر به عمق خاک ایران از ناحیه جاده سومار به سه راهی ایلام نفوذ کرده بودند ما نیز در اثر در گیری های منطقه ای و تعقیب و گریز به حوالی شهر سومار که به دست متجاوزین عراقی افتاده بود رسیده بودیم. در روي جاده خاكي با آرايش باز راه مي رفتيم كه ناگهان يك خودروي عراقي در روي جاده درحال آمدن به سمت ما ديده شد يكي از سربازان دسته شناسائي كه عرب زبان هم بود درروي جاده نشست نشانه رفت ومابه هر سو پراكنده شديم سرباز شجاع با صداي بسيار به خودروي عراقي كه خیلي نزديك شده بود به عربي فریاد کشید:

قف : خودرو حامل يك افسر و دو نفر سرنشين و راننده بود آنها فرصت عكس العمل پيدا نكرده بودند در يك لحظه متوجه ما شده بوند وشايد خيال نمي كردند ما آزادانه در داخل محاصره آنها روي جاده راه برويم.