پاتوق پرتقالی

ای خدا….!
ای عاشقانه ی دل من…
گفتی ؛ فاصله ات با من یک نفس است…
گفتی ؛ تو از اهل زمین جدا شو… من سکوتت را معنا میکنم…
گفتی ؛ دغدغه هایت مال من ، من عشقت را شاعری میکنم…
هان…!!
ای آرامش مطلق…
دلم تو را میخواهد ، همین کنار ، نزدیک نزدیک ، بی ترس فرداها…
دلم میخواهد تنها تو را نفس بکشد…
دلم تویی را میخواهد که مصفایش کنی…
من ؛
هنوز شبیه خودم هستم
پس：به حرمت تمام عاشقانه ها…
حال دلم را خوب کن …حواست را پرت آرزوهایم کن…
دیر که جواب میدهی نگران میشوم ، نگران بی خودی های زندگی…
ای گرمترین مأمن…
مرا چنان در آغوش بگیر که حتی لحظه ها هم جرات گذشتن نکنند……
.
.